Un mestre e sindicalista suicídase. Savvas Metoikidis, mestre de 44 anos, sindicalista e membro activo do movemento pola insurrección social decidiu, onte sábado, tirarse a vida. O seu suicidio é un acto político digno que chama o pobo a resistir e a loitar contra a escravitude que impón o capitalismo. O escrito que segue é a reflexión de Savvas en canto á rebelión do 08 e a violencia. O compañeiro estaba sempre na primeira liña da loita.
"Violencia é traballar 40 anos por unha miseria e non saber se algún día chegarás a xubilarte.
Violencia son os bonos do estado, as pensións roubadas, a fraude da bolsa.
Violencia é estar obrigado a obter un préstamo hipotecario que finalmente pagas a prezo de ouro.
Violencia é o dereito do director de despedirte en calquera momento.
Violencia é o desemprego, a precariedade, os 700 euros con ou sen seguridade social.
Violencia son os "accidentes" laborais, porque os xefes limitan os seus gastos a contra da seguridade dos traballadores.
Violencia é tomar psicofármacos e vitaminas para facer fronte os horarios extenuantes.
Violencia é ser unha inmigrante, vivir co medo que en calquera momento te van a botar fóra do país e experimentar constantemente inseguridade.
Violencia é ser ao mesmo tempo asalariada, ama, de casa e nai.
Violencia é canto che collen o cu no traballo e dinche: " Sorría, tampouco é para tanto"
O que vivimos eu chámoo rebelión. E do mesmo xeito que calquera rebelión é similar a ensaio de guerra civil, cheira a hollín, gases lacrimóxenos e sangue. Non se contén facilmente e non se explota. Encende conciencias, acentúa e polariza contradicións, asegura momentos de compañeirismo e solidariedade. Traza sendas pola liberación social.
Señoras e señores, benvidos ás metrópoles do caos! Coloquen nas súas casas portas de seguridade e sistemas de alarma, abren a televisión e gocen o espectáculo. A próxima rebelión será definitivamente máis ardente, a medida que progresa a podremia desta sociedade... Ou saian ás rúas xunto aos seus fillos, decláranse en folga, atrévese a reclamar a vida que lles rouban, lémbrense que unha vez foron mozas que quixeron cambiar o mundo.
Savvas Metoikidis
"Violencia é traballar 40 anos por unha miseria e non saber se algún día chegarás a xubilarte.
Violencia son os bonos do estado, as pensións roubadas, a fraude da bolsa.
Violencia é estar obrigado a obter un préstamo hipotecario que finalmente pagas a prezo de ouro.
Violencia é o dereito do director de despedirte en calquera momento.
Violencia é o desemprego, a precariedade, os 700 euros con ou sen seguridade social.
Violencia son os "accidentes" laborais, porque os xefes limitan os seus gastos a contra da seguridade dos traballadores.
Violencia é tomar psicofármacos e vitaminas para facer fronte os horarios extenuantes.
Violencia é ser unha inmigrante, vivir co medo que en calquera momento te van a botar fóra do país e experimentar constantemente inseguridade.
Violencia é ser ao mesmo tempo asalariada, ama, de casa e nai.
Violencia é canto che collen o cu no traballo e dinche: " Sorría, tampouco é para tanto"
O que vivimos eu chámoo rebelión. E do mesmo xeito que calquera rebelión é similar a ensaio de guerra civil, cheira a hollín, gases lacrimóxenos e sangue. Non se contén facilmente e non se explota. Encende conciencias, acentúa e polariza contradicións, asegura momentos de compañeirismo e solidariedade. Traza sendas pola liberación social.
Señoras e señores, benvidos ás metrópoles do caos! Coloquen nas súas casas portas de seguridade e sistemas de alarma, abren a televisión e gocen o espectáculo. A próxima rebelión será definitivamente máis ardente, a medida que progresa a podremia desta sociedade... Ou saian ás rúas xunto aos seus fillos, decláranse en folga, atrévese a reclamar a vida que lles rouban, lémbrense que unha vez foron mozas que quixeron cambiar o mundo.
Savvas Metoikidis
Nenhum comentário:
Postar um comentário