Agora que os chourizos comezan a valer ou, polo menos, os nosos, e nótese que para falar da vida da matanza se usa sempre o posesivo da primeira persoa do plural, quizais reflexo do espírito colectivo do asasinato organizado de marraus, un traballo que, en Galiza, hoxe, coido equitativamente repartido por sexo e idade (2), se eludimos o tempo da sobremesa, claro, cando as mulleres han de fregar ou preparar as tripas e os homes botan unha de subastado, é tempo de ordenar, agora que os chourizos comezan a valer, dicía, a modo de miniglosario do limés de sobremesa, precisamente, as novas acepcións de certas verbas descubertas nestes días de coitelos longos.
E, ao falar do porcokilling, non podemos deixar de reflexionar sobre o excesivo consumo de carne na nosa sociedade (3). Claro está que non é equiparábel o sistema industrializado de produción de carne coa matanza doméstica de animais, a pesares de que hoxe comemos de máis, pois matamos tres cochos en lugar de dous “que nos chegaban ben” e rematamos cos chourizos antes do verán, pero non equivale todo isto á terríbel industria da carne, cruel, liberadora de pestes varias e devoradora de recursos naturais, auga e cereais, que poderían alimentar varias veces á Humanidade. Hoxe podemos ser vexetarianos pois gracias ao comercio podemos obter proteínas vexetais de producción biolóxica de distintas castes do outro lado do mundo (mais reparemos no relativo ecoloxismo de consumir mazás da Arxentina ou paté de champiñóns de Alemaña) e, sobre todo, podemos, e deberiamos, producir distintas castes de vexetais na nosa terra, mais non o podían ser os nosos devanceiros, así que non culpemos á Historia da deriva carnívora actual, que ben que Galiza debe a vida á vaca e ao cocho. O ser humano é omnívoro: a carne foi un aporte pequeno da dieta dos cazadores-recolectores do Paleolítico, inferior ao 15% do total, dependendo das zonas, mais un aporte de proteína que era vital, e gran parte da súa cultura, polo menos a que podemos coñecer arqueoloxicamente, xiraba en torno a esta necesidade de cazar: útiles líticos, arte... A carne, segundo a teoría máis aceptada, tamén sería unha das causas do desenvolvemento do noso cerebro, pois a carroña que comían os primeiros homínidos permitiu reducir o enorme estómago preciso para dixerir herbas e follas e empregar as proteínas "sobrantes" en “construír” o cerebro. Non obstante, dende que aprendimos a producir alimentos hai uns 10.000 anos, a especie humana pode ser vexetariana, ou, polo menos, case. Supón un esforzo colectivo e persoal, mais sería realmente revolucionario organizar a produción na Galiza orientada a un consumo alimenticio basado nos vexetais autóctonos e importados (tamén é unha ameaza da agricultura-industrializada moderna a perda da biodiversidade) (4). A min non me parece utópico, quizais porque vivo nun paraíso de transición atlántica-mediterránea…. Mais, hoxe quería falar das sombras dese paraíso, e para orientarse nelas, aí vai a actualización do diccionario galego.
* arxentino: individuo vago por natureza que, de non ter sido polos galegos, desperdiciaría as riquezas do seu inmenso país. O número medio de horas de traballo ao ano na Arxentina é de 1880 aproximadamente, fronte ás 1800 do Estado Español (cuestión diferente é a produtividade) (5). Dirán algúns, claro, que quenes traballan son estranxeiros, pois os arxentinos, xa se sabe, estudiaron todos para psicoanalistas, avogados e dentistas (“y todos tienen un televisor”).
* carraboleca ou petereco: boliña que se fai ca tripa chea de zorza ao final de cada chourizo ca finalidade de cortar esa bola cando se vai coller un chourizo para que o seguinte da ristra quede sen abrir. Hai quen os fai cada dous, hai quen ata primeiro todas as tripas e logo corta os fíos, hai quen apreta pouco e se lle berra “apretai”, hai quen os fai moi longos (vid * medida). É unha tarefa das mulleres mentras os homes enchen as tripas e colgan as varas dos chourizos, rodeada dunha subcultura en tranzo de desaparecer.
* Chávez: alimaña morocha que usurpou o estado venezolano dos seus lexítimos donos: as empresas españolas, coño, “vivaspaña”.
* medida, dos chourizos: dise do tamaño que cada muller lle dá aos chourizos que ata, asunto suxeito, obviamente, ás máis variadas chanzas: “Mengana fainos moi longos, Fulana fainos de todas as medidas”.
* negras: todasputas, pero “que boas están, carallo”; na súa versión dominicana levan aos homes que engatusan ao seu país de vacacións, onde os envelenan lentamente para que morran unha vez de volta a Galiza, xa cos papeis arranxados para toda a familia da rapaza. No coment.
* portugués: trapalleiro que nos vén quitar o traballo, conduce pesimamente e come patacas cocidas; a versión feminina tén bigote. Manifestación infame do autoodio. A carga negativa de portugués e directamente proporcional á urbanización do lugar de residencia de quen utiliza o termo e á proximidade do país irmán.
* rumano: ladrón. Individuo que, a pesares de haber case 700.000 persoas da súa nacionalidade no Estado Español, a pesares de aprender a lingua propia de seguido, a pesares de traballar de sol a sol, é e seguirá sendo sempre un ladrón por culpa dunha minoría de compatriotas seus organizados en mafias.
* Suíza: paraíso do traballo. Seica os galegos que alí se empregaron foron “sempre cos papeis”, igual que a Francia e Alemaña.
* Zparo: morto de fame. “É mellor que nos gobernen os ricos, que xa non teñen que roubar.” Pura “teoría do interese na sociedade” – o "que gobernen os empresarios, pois son os únicos que teñen algo que perder" do liberalismo decimonónico –.
Ai! Agardo con impaciencia a matanza do Outeiro, parroquia de Bolmente, na ribeira do Sil, onde se escoitan sentencias ben máis claras e sensatas: "os facistas non se acabaron cando morreu Franco", "a culpa é da Unión Uropea"…
¡Cantas ideas socialistas son precisas neste país e que desgracia de terreo abonado atopan os predicadores a soldo de Intereconomía Televisión!
1 – A idea da disposición a modo de glosario é dun artigo de George Labika sobre o 11 de Setembro, “Palavras de Setembro”, na obra colectiva: O império em guerra. O mundo depois do 11 de Setembro. Ed. Campo das Letras.
2 – Teresa Moure reseña, para afirmar o contrario, a Bordieu, que “utiliza a matanza do porco como referente para testemuñar as conductas estereotipadas do masculino e o feminino no seu Béarn natal: os homes matan e festexan; as mulleres, no entanto, traballan nunha xeira interminábel.” O libro é: BORDIEU. La dominación masculina. Anagrama. 2000.
3 – MOURE, TERESA; O natural é político. Ed. Xerais. 2008.
4 – “Os pobos prehistóricos alimentábanse dunhas 1500 especies de plantas silvestres; a agricultura moderna cultiva apenas 80”. En: MOURE, TERESA (op citada).
5 – Dato do ano 1994. En: SUTCLIFFE, BOB; 100 imagens de um mundo desigual. Caminho, 2001. É este un libro de gráficos comentados que analizan diversos aspectos das desigualdades do mundo actual.
* Chávez: alimaña morocha que usurpou o estado venezolano dos seus lexítimos donos: as empresas españolas, coño, “vivaspaña”.
* medida, dos chourizos: dise do tamaño que cada muller lle dá aos chourizos que ata, asunto suxeito, obviamente, ás máis variadas chanzas: “Mengana fainos moi longos, Fulana fainos de todas as medidas”.
* negras: todasputas, pero “que boas están, carallo”; na súa versión dominicana levan aos homes que engatusan ao seu país de vacacións, onde os envelenan lentamente para que morran unha vez de volta a Galiza, xa cos papeis arranxados para toda a familia da rapaza. No coment.
* portugués: trapalleiro que nos vén quitar o traballo, conduce pesimamente e come patacas cocidas; a versión feminina tén bigote. Manifestación infame do autoodio. A carga negativa de portugués e directamente proporcional á urbanización do lugar de residencia de quen utiliza o termo e á proximidade do país irmán.
* rumano: ladrón. Individuo que, a pesares de haber case 700.000 persoas da súa nacionalidade no Estado Español, a pesares de aprender a lingua propia de seguido, a pesares de traballar de sol a sol, é e seguirá sendo sempre un ladrón por culpa dunha minoría de compatriotas seus organizados en mafias.
* Suíza: paraíso do traballo. Seica os galegos que alí se empregaron foron “sempre cos papeis”, igual que a Francia e Alemaña.
* Zparo: morto de fame. “É mellor que nos gobernen os ricos, que xa non teñen que roubar.” Pura “teoría do interese na sociedade” – o "que gobernen os empresarios, pois son os únicos que teñen algo que perder" do liberalismo decimonónico –.
Ai! Agardo con impaciencia a matanza do Outeiro, parroquia de Bolmente, na ribeira do Sil, onde se escoitan sentencias ben máis claras e sensatas: "os facistas non se acabaron cando morreu Franco", "a culpa é da Unión Uropea"…
¡Cantas ideas socialistas son precisas neste país e que desgracia de terreo abonado atopan os predicadores a soldo de Intereconomía Televisión!
1 – A idea da disposición a modo de glosario é dun artigo de George Labika sobre o 11 de Setembro, “Palavras de Setembro”, na obra colectiva: O império em guerra. O mundo depois do 11 de Setembro. Ed. Campo das Letras.
2 – Teresa Moure reseña, para afirmar o contrario, a Bordieu, que “utiliza a matanza do porco como referente para testemuñar as conductas estereotipadas do masculino e o feminino no seu Béarn natal: os homes matan e festexan; as mulleres, no entanto, traballan nunha xeira interminábel.” O libro é: BORDIEU. La dominación masculina. Anagrama. 2000.
3 – MOURE, TERESA; O natural é político. Ed. Xerais. 2008.
4 – “Os pobos prehistóricos alimentábanse dunhas 1500 especies de plantas silvestres; a agricultura moderna cultiva apenas 80”. En: MOURE, TERESA (op citada).
5 – Dato do ano 1994. En: SUTCLIFFE, BOB; 100 imagens de um mundo desigual. Caminho, 2001. É este un libro de gráficos comentados que analizan diversos aspectos das desigualdades do mundo actual.
Paula Vázquez Verao
Nenhum comentário:
Postar um comentário