* Tirado de aquí e traducido por nós.
O pasado 20 de novembro cumpríase o 31º aniversario da morte de Franco. Non faltaron nos medios as celebracións polo actual sistema democrático en contraste coa ditadura anterior. Con todo, fronte ao discurso dominante, cada vez son máis as investigacións que fan fincapé nos aspectos máis silenciados do cambio de réxime.
Alfredo Grimaldos investigou o papel da CIA neste proceso: desde as simpatías con Franco á relación co PSOE, pasando polo seu apoio ao 23-F. E fala sobre a inmunidade que aínda posúe a axencia, como revelaron os máis de 100 voos ilegais en territorio español.
Co seu último libro, A CIA en España, Grimaldos incide no papel que tiveron os servizos secretos estadounidenses para desactivar a posibilidade dun cambio social profundo tras a morte de Franco. Segundo apunta, a axencia marcou en boa medida os acontecementos políticos recentes. Ademais, a súa presenza mantense. O control apenas existe sobre as bases estadounidenses na península. E non por casualidade, en setembro de leste mesmo ano a Unión Europea reprobaba ao Goberno español os seus obstáculos á investigación dos voos ilegais da CIA en aeroportos españois.
Que papel real tivo a CIA durante a Transición?
Antes había presenza da CIA, pero todo isto comeza nos anos 70. Cando Nixon se ve con Franco, atópase a unha persoa moi deteriorada, que mesmo queda durmido mentres lle falan. Entón Nixon preocúpase: "Que vai pasar cando este morra?", pregúntase. Hai que ter en conta que nese momento, no medio da Guerra Fría, España é unha praza estratéxica moi importante e Franco é un aliado contra o comunismo. Por iso os americanos ven necesario tutelar o proceso. E máis aínda tras a Revolución dos Caraveis en Portugal.
Que pasos comezan a darse?
Eu digo que a Transición española se deseña na sede central da CIA. Os americanos tutelan todo o proceso. Toman contacto con todos os sectores: cos servizos de información, cos altos mandos do Exército e mesmo, e isto está acreditado, con Carrillo. E despois de falar con el tranquilízanse, dilles que está polo cambio pacífico, que non vai pasar nada grave.
Un dos aspectos que máis se tenta entón é reorientar á oposición.
Aquí é clave sobre todo a refundación do Partido Socialista Obreiro Español (PSOE). O Partido Socialista histórico xa non representaba a ninguén, non contaba con peso sobre o que se estaba cocendo aquí, nin na loita antifranquista cotiá. Tiña moito máis protagonismo o comunismo tradicional, o Partido Comunista Español (PCE), e movementos anarquistas doutra banda. No Congreso de Suresnes, en 1974, o que fan é reinventarse un partido aproveitando unhas siglas históricas. O PSOE do que fan secretario xeral a Felipe González é un PSOE inventado. O diñeiro e a cobertura política pono fundamentalmente o partido socialdemócrata alemán, que canaliza tamén diñeiro da CIA. Os mesmos membros do Servizo de Intelixencia español, o SECED, toman contacto co PSOE. E mesmo escoltan até Suresnes a Felipe González, danlle a documentación e lévano. Estamos a falar do SECED, o servizo de Carrero Branco. E o militar José Faura, que acompañou a González, pasa a ser xefe do Estado Maior do Exército no 94, con González xa no poder.
En que medida sucede algo similar co Partido Comunista?
Ben, hai que ter en conta que Carrillo é un personaxe algo turbio. En 1977 é o primeiro líder comunista que visita EE UU, que é recibido alí en loor de multitudes e é nomeado doutor Honoris Causa. O que fai Carrillo é aceptar a Transición imposta desde arriba, o rei como herdeiro de Franco e contribúe decisivamente a acabar con quen pelexaban pola ruptura democrática. En 1977, cando os legalizan, asumen a bandeira monárquica e a partir dese momento a consigna é reprimir a bandeira republicana. Conservo aínda unha bandeira republicana rota por varios anacos polos servizos de seguridade do PCE.
Que peso tivo a CIA en episodios concretos, como o 23-F?
Está claro que a CIA sabíao. En 1981 atopábase aquí. O exemplo telo no edificio onde estaba situado o departamento de contrainteligencia e o alto Estado Maior de Intelixencia: o aluguer pagábao a CIA. Os axentes españois pola mañá traballaban para a patria e pola tarde para a CIA. E a CIA está ao tanto de todo o que pasa. O comandante José Luís Cortina, a persoa que coordinaba a operación, era un home moi vinculado aos servizos norteamericanos. As dúas últimas visitas que fai antes de que Tejero entre ao Congreso é ao nuncio do Vaticano, Monseñor Antonio Inocenti; e ao embaixador de EE UU en Madrid, Tenence Todman. Como sempre, o Imperio e a Igrexa santifican o golpe. Ese día, desde primeiras horas da mañá, un continxente de VINA frota norteamericana atópase de operacións preto da costa de Valencia. Cando aínda non está resolto o golpe e parece que pode ir adiante, fan graza as declaracións do secretario de Estado norteamericano, Alexander Haig, cando asegura que "o asalto ao Congreso dos Deputados é un asunto interno dos españois".
A CIA era consciente de que o golpe ía fallar?
Ben, hai que ter en conta que o 23-F é un golpe moi estraño. O golpe apóiano. A CIA tiña contactos cos golpistas e coñecía o estado de opinión dos cuarteis. Pero outros sectores tamén están pendentes de se o golpe funciona ou non. Aquí hai unha actitude moi ambigua por parte da Casa Real. A últimas horas da noite, cando se ve que o golpe non tira para adiante, alguén di atopar unha telegrama dirixido ao capitán xeral Jaime Milans do Bosch, un dos promotores do golpe. Nel lese: "Jaime, a partir deste momento vas contra a Coroa". Que é como dicir: "Jaime, agora non damos o golpe, senón que salvamos a España de vós".
E o rei sae moi fortalecido despois dese día.
O rei segue onde está non pola súa actuación. Hai unha gran cantidade de libros que deixan ao rei moi en dúbida. Por que segue? Polo control absolutamente férreo que existe dos medios de comunicación. Se os medios se pasasen unha ponte, catro ou cinco días, publicando todas as actuacións do rei o 23-F e todas as súas chourizadas, cando chegase o luns a Monarquía acabou. O "juancarlismo" aliméntase da ignorancia, do mito e a desinformación.
Que presenza mantén aínda a axencia?
Eu investiguei sobre todo até principios dos 80. Analizo o primeiro gran ciclo. Ese ciclo termina unha vez que morre Franco e cando ven que amarraron ben a Transición. Ao seu sucesor danlle o visto e prace. Juan Carlos I é o candidato da CIA. Viaxa varias veces a EE UU antes de chegar ao trono e a súa primeira viaxe internacional tamén é a EE UU. E finalmente chega o Goberno socialista, que eles mesmos reinventaron; é o que se encarga de meter a España na OTAN. Con iso péchase ese ciclo. Agora é diferente, pero polo que se ve seguen facendo o que queren. As bases ninguén as controla. E supoñen unha plataforma de agresión contra Oriente Medio. Co asunto dos voos da CIA fíxose unha lista de todos os que participaron no voo; pois ben, resulta que tiñan todos cobertura diplomática. Por moito que diga Zapatero, aquí non hai vontade política para esclarecer o que pasou. Seguen facendo o que lles vén en gana.
Miguel Anxo Lucas / Diagonal
Alfredo Grimaldos investigou o papel da CIA neste proceso: desde as simpatías con Franco á relación co PSOE, pasando polo seu apoio ao 23-F. E fala sobre a inmunidade que aínda posúe a axencia, como revelaron os máis de 100 voos ilegais en territorio español.
Co seu último libro, A CIA en España, Grimaldos incide no papel que tiveron os servizos secretos estadounidenses para desactivar a posibilidade dun cambio social profundo tras a morte de Franco. Segundo apunta, a axencia marcou en boa medida os acontecementos políticos recentes. Ademais, a súa presenza mantense. O control apenas existe sobre as bases estadounidenses na península. E non por casualidade, en setembro de leste mesmo ano a Unión Europea reprobaba ao Goberno español os seus obstáculos á investigación dos voos ilegais da CIA en aeroportos españois.
Que papel real tivo a CIA durante a Transición?
Antes había presenza da CIA, pero todo isto comeza nos anos 70. Cando Nixon se ve con Franco, atópase a unha persoa moi deteriorada, que mesmo queda durmido mentres lle falan. Entón Nixon preocúpase: "Que vai pasar cando este morra?", pregúntase. Hai que ter en conta que nese momento, no medio da Guerra Fría, España é unha praza estratéxica moi importante e Franco é un aliado contra o comunismo. Por iso os americanos ven necesario tutelar o proceso. E máis aínda tras a Revolución dos Caraveis en Portugal.
Que pasos comezan a darse?
Eu digo que a Transición española se deseña na sede central da CIA. Os americanos tutelan todo o proceso. Toman contacto con todos os sectores: cos servizos de información, cos altos mandos do Exército e mesmo, e isto está acreditado, con Carrillo. E despois de falar con el tranquilízanse, dilles que está polo cambio pacífico, que non vai pasar nada grave.
Un dos aspectos que máis se tenta entón é reorientar á oposición.
Aquí é clave sobre todo a refundación do Partido Socialista Obreiro Español (PSOE). O Partido Socialista histórico xa non representaba a ninguén, non contaba con peso sobre o que se estaba cocendo aquí, nin na loita antifranquista cotiá. Tiña moito máis protagonismo o comunismo tradicional, o Partido Comunista Español (PCE), e movementos anarquistas doutra banda. No Congreso de Suresnes, en 1974, o que fan é reinventarse un partido aproveitando unhas siglas históricas. O PSOE do que fan secretario xeral a Felipe González é un PSOE inventado. O diñeiro e a cobertura política pono fundamentalmente o partido socialdemócrata alemán, que canaliza tamén diñeiro da CIA. Os mesmos membros do Servizo de Intelixencia español, o SECED, toman contacto co PSOE. E mesmo escoltan até Suresnes a Felipe González, danlle a documentación e lévano. Estamos a falar do SECED, o servizo de Carrero Branco. E o militar José Faura, que acompañou a González, pasa a ser xefe do Estado Maior do Exército no 94, con González xa no poder.
En que medida sucede algo similar co Partido Comunista?
Ben, hai que ter en conta que Carrillo é un personaxe algo turbio. En 1977 é o primeiro líder comunista que visita EE UU, que é recibido alí en loor de multitudes e é nomeado doutor Honoris Causa. O que fai Carrillo é aceptar a Transición imposta desde arriba, o rei como herdeiro de Franco e contribúe decisivamente a acabar con quen pelexaban pola ruptura democrática. En 1977, cando os legalizan, asumen a bandeira monárquica e a partir dese momento a consigna é reprimir a bandeira republicana. Conservo aínda unha bandeira republicana rota por varios anacos polos servizos de seguridade do PCE.
Que peso tivo a CIA en episodios concretos, como o 23-F?
Está claro que a CIA sabíao. En 1981 atopábase aquí. O exemplo telo no edificio onde estaba situado o departamento de contrainteligencia e o alto Estado Maior de Intelixencia: o aluguer pagábao a CIA. Os axentes españois pola mañá traballaban para a patria e pola tarde para a CIA. E a CIA está ao tanto de todo o que pasa. O comandante José Luís Cortina, a persoa que coordinaba a operación, era un home moi vinculado aos servizos norteamericanos. As dúas últimas visitas que fai antes de que Tejero entre ao Congreso é ao nuncio do Vaticano, Monseñor Antonio Inocenti; e ao embaixador de EE UU en Madrid, Tenence Todman. Como sempre, o Imperio e a Igrexa santifican o golpe. Ese día, desde primeiras horas da mañá, un continxente de VINA frota norteamericana atópase de operacións preto da costa de Valencia. Cando aínda non está resolto o golpe e parece que pode ir adiante, fan graza as declaracións do secretario de Estado norteamericano, Alexander Haig, cando asegura que "o asalto ao Congreso dos Deputados é un asunto interno dos españois".
A CIA era consciente de que o golpe ía fallar?
Ben, hai que ter en conta que o 23-F é un golpe moi estraño. O golpe apóiano. A CIA tiña contactos cos golpistas e coñecía o estado de opinión dos cuarteis. Pero outros sectores tamén están pendentes de se o golpe funciona ou non. Aquí hai unha actitude moi ambigua por parte da Casa Real. A últimas horas da noite, cando se ve que o golpe non tira para adiante, alguén di atopar unha telegrama dirixido ao capitán xeral Jaime Milans do Bosch, un dos promotores do golpe. Nel lese: "Jaime, a partir deste momento vas contra a Coroa". Que é como dicir: "Jaime, agora non damos o golpe, senón que salvamos a España de vós".
E o rei sae moi fortalecido despois dese día.
O rei segue onde está non pola súa actuación. Hai unha gran cantidade de libros que deixan ao rei moi en dúbida. Por que segue? Polo control absolutamente férreo que existe dos medios de comunicación. Se os medios se pasasen unha ponte, catro ou cinco días, publicando todas as actuacións do rei o 23-F e todas as súas chourizadas, cando chegase o luns a Monarquía acabou. O "juancarlismo" aliméntase da ignorancia, do mito e a desinformación.
Que presenza mantén aínda a axencia?
Eu investiguei sobre todo até principios dos 80. Analizo o primeiro gran ciclo. Ese ciclo termina unha vez que morre Franco e cando ven que amarraron ben a Transición. Ao seu sucesor danlle o visto e prace. Juan Carlos I é o candidato da CIA. Viaxa varias veces a EE UU antes de chegar ao trono e a súa primeira viaxe internacional tamén é a EE UU. E finalmente chega o Goberno socialista, que eles mesmos reinventaron; é o que se encarga de meter a España na OTAN. Con iso péchase ese ciclo. Agora é diferente, pero polo que se ve seguen facendo o que queren. As bases ninguén as controla. E supoñen unha plataforma de agresión contra Oriente Medio. Co asunto dos voos da CIA fíxose unha lista de todos os que participaron no voo; pois ben, resulta que tiñan todos cobertura diplomática. Por moito que diga Zapatero, aquí non hai vontade política para esclarecer o que pasou. Seguen facendo o que lles vén en gana.
Miguel Anxo Lucas / Diagonal
Nenhum comentário:
Postar um comentário