Encol da crise: diagnose e alternativas (I).

Xosé Manuel Beiras

Podemos, xa que logo, chantar uns primeiros poios no noso roteiro cara unha diagnose global. Un: esta crise non é conxuntural, senón estrutural. Dous: a crise financeira non é máis ca unha manifestación desa profunda crise estrutural. Tres: a crise non comezou hai dous anos, co rebentón de Wall Street, senón hai sete lustros, a comenzos dos setenta. Catro: non está en crise só un modelo de xestión do sistema, senón o proprio sistema-mundo -en expresión de Wallerstein, Arrighi e os demáis que seguiron os pasos do grande Fernand Braudel, o definidor e analista da longue durée no proceso histórico de xestación, expansión e mundialización do capitalismo dende o albor da idade moderna: da sua conversión no modern world economic system, no sistema-mundo dentro do ciclo da modernidade. Estamos mergullados, portanto, nunha crise sistémica que atinxe á totalidade da estrutura global e a cada unha das suas instancias ou esferas: eis o que compre analisar para acadarmos unha diagnose certeira e completa.

* Ler o artigo completo aquí.