Xosé Manuel Beiras
Cando, no 1916, abrolla a gomariza das Irmandades da Fala e ben axiña, no 1918, celebran en Lugo a I Asambleia Nazonalista, o movemento emancipador enfronta un dobre repto de decantación ideolóxico-política: tanto no eixo da contradición nacional co Estado español canto no da conflitividade social interna. No primeiro, trátase de sobardar a equívoca -e ao cabo políticamente frustrante- formulación "rexionalista" da precedente etapa finisecular. Neste eido, o "Manifesto" aprobado pola Asambleia pronúnciase de xeito argumentado e en termos inequívocos: "Tendo a Galicia todal-as características esenciaes de nazonalidade, nós, nomeámonos, d-oxe pra sempre, nazonalistas galegos, xa que a verba rexionalismo non recolle todal-as aspiraciós nin encerra toda a intensidade dos nosos problemas". Con todo, a fórmula escollida para o exercizo da soberanía nacional galega non é a dun estado independente, senón a dun "Poder Galego" -lexislativo, executivo e xudicial- con "Autonomía integral" dentro dun pacto federal-confederal -"Federación da Ibéria" aberta a "chegar á federación con Portugal".
* Ler o artigo en Galicia Hoxe (aquí).
Nenhum comentário:
Postar um comentário