Nova tirada de aquí. Laureano Oubiña é quizabes o máis célebre e famoso narco galego, as relaçons da direita com diversas máfias, com o narcotráfico, etc. nom é nengunha novidade. De feito, está demostrada o vencello entre a extrema-direita española e a trata de brancas e a prostituiçom. Na primeira campaña eleitoral o bourbom Juán Carlos I obtivera da monarquia saudita um empréstimo, que nunca devolveu, de 10.000 millóns de pesetas (na década de setenta!!!) com os que financiou a campaña de UCD e a vitoria de Suárez.
Laureano Oubiña leva no cárcere 10 anos por tres delitos de tráfico de haxix. Pero todo comezou oficialmente unha década antes, en 1990, cando o 12 de xuño o xuíz Baltasar Garzón ordenou a famosa operación Nécora e se converteu no rostro máis coñecido do narcotráfico en Galicia. A piques de quedar en liberdade, o 'capo' galego afirma nunha entrevista concedida á revista Vanity Fair que el axudou ''a financiar os partidos de Fraga (Alianza Popular) e Suárez (Unión de Centro Democrático) con diñeiro do contrabando''.
No cuestionario Oubiña toca numerosos tenas, incluída a súa batalla contra políticos e xuíces. Ao ser preguntado por subornos da súa organización a partidos ou membros das Forzas de Seguridade, afirma que ''xamais subornei nin a uns nin a outros. Pero a finais dos anos setenta, cando pasamos á democracia que din que vivimos, axudei a financiar a Alianza Popular, do señor Fraga, e a UCD, do señor Suárez. E igual que eu o fixeron moitos empresarios máis que estabamos metidos no contrabando de tabaco''.
Batalla xudicial
O narcotraficante cambadés mantén unha enconada loita coa Xustiza polo trato que esta lle outorga e mantense firme nas súas intencións. ''Seguirei querelándome contra os xuíces que o merezan, aínda que sigan arquivando as denuncias, xa que fan corporativismo e tápanse uns a outros. Teño previsto presentar, polo menos, catro querelas'', asegura. E sostén que ''desde o principio tomáronme a min como personaxe para o circo mediático-político e político mediático que lles interesaba formar''.
Desde que hai xa seis anos Oubiña se querelase contra sete dos seus xuíces por suposta prevaricación --as denuncias foron arquivadas-- mantén unha fronte aberta coa Audiencia Nacional. ''Están a humillarnos até límites inimaxinables. Queren que cumpra toda a condena, e el non é nin mellor nin peor que calquera outro preso'', denuncia un dos seus avogados, Joaquín Ruiz-Giménez.
O pasado mes de abril, o Supremo deu a razón a Oubiña nunha demanda, segundo a cal, tras a refundición das súas penas, e co desconto do tempo de prisión preventiva extra cumprida, a súa saída debía terse producido xa. Con todo, ata o pasado 15 de novembro a Audiencia non aceptou o cálculo da súa condena elaborado no cárcere, segundo o cal Oubiña, que leva preso desde novembro de 2000, completaría totalmente a súa pena en xullo de 2012, aínda que excedería as tres cuartas partes —límite para poder obter a liberdade condicional— en febreiro de 2008. Por iso é polo que os seus avogados van solicitar de novo a finais de decembro o terceiro grao, aínda que anuncian que volverán recorrer ao Supremo.
Oubiña atribúe o rexeitamento da Audiencia á sentenza do Supremo a que ''nesa Audiencia para min non se imparte xustiza, senón odio, rancor e vinganza''. Ademais critica a figura mediática dalgúns maxistrados. ''O señor [Javier] Gómez Bermúdez, desde o xuízo do 11-M, crese unha estrela e o embigo do mundo. E estrelas na Audiencia Nacional xa houbo algunha que se estrelou e apagou. Ao seu lado Garzón era un santo. E dígoo con todo o coñecemento de causa'', sinala.
Papel do Estado
Oubiña tamén ten previsto iniciar dilixencias contra o Estado e acusalo dun delito contra a saúde pública porque ''o Estado está a cobrar uns impostos do tabaco e do alcol, e ambas as cousas non deixan de ser unha droga''. Ademais sostén que ''para min o narcotraficante máis grande é o propio Estado, porque si pode beneficiarse dos bens que incauta aos narcotraficantes, pero os narcotraficantes non. Explíquenmo...''.
Laureano Oubiña afirma ademais que durante a súa época de maior actividade, nos anos 80, as autoridades ''levárono todo ao seu interese persoal. Cando vivimos a transición da ditadura á democracia, sabían o que se nos viña encima co tema das drogas, e non deron ningún tipo de ensino sobre o seu consumo''. Considera que ''por iso morreu tanta mocidade'' e engade que ''eses mortos habería que cargarllos aos mesmos do GAL, que non moveron nin un dedo nin educaron''.
Ao ser preguntado pola súa actividade delituosa, o narcotraficante di que non se sente en débeda coa sociedade e que ''se trafiquei nalgunha ocasión con haxix é porque nunca se me pasou pola cabeza que chegásemos a estas datas sen que estivese legalizado'' e defende esta sustancia porque ''a diferenza con outras sustancias é que é unha droga branda, e que eu saiba ninguén se morreu por consumilo''. Finalmente detalla que coa súa familia ''tivemos os nosos máis e os nosos menos por dedicarme ao tráfico de haxix, ata que conseguín convencela de que non era unha droga que causase un grave dano á saúde''.
No cuestionario Oubiña toca numerosos tenas, incluída a súa batalla contra políticos e xuíces. Ao ser preguntado por subornos da súa organización a partidos ou membros das Forzas de Seguridade, afirma que ''xamais subornei nin a uns nin a outros. Pero a finais dos anos setenta, cando pasamos á democracia que din que vivimos, axudei a financiar a Alianza Popular, do señor Fraga, e a UCD, do señor Suárez. E igual que eu o fixeron moitos empresarios máis que estabamos metidos no contrabando de tabaco''.
Batalla xudicial
O narcotraficante cambadés mantén unha enconada loita coa Xustiza polo trato que esta lle outorga e mantense firme nas súas intencións. ''Seguirei querelándome contra os xuíces que o merezan, aínda que sigan arquivando as denuncias, xa que fan corporativismo e tápanse uns a outros. Teño previsto presentar, polo menos, catro querelas'', asegura. E sostén que ''desde o principio tomáronme a min como personaxe para o circo mediático-político e político mediático que lles interesaba formar''.
Desde que hai xa seis anos Oubiña se querelase contra sete dos seus xuíces por suposta prevaricación --as denuncias foron arquivadas-- mantén unha fronte aberta coa Audiencia Nacional. ''Están a humillarnos até límites inimaxinables. Queren que cumpra toda a condena, e el non é nin mellor nin peor que calquera outro preso'', denuncia un dos seus avogados, Joaquín Ruiz-Giménez.
O pasado mes de abril, o Supremo deu a razón a Oubiña nunha demanda, segundo a cal, tras a refundición das súas penas, e co desconto do tempo de prisión preventiva extra cumprida, a súa saída debía terse producido xa. Con todo, ata o pasado 15 de novembro a Audiencia non aceptou o cálculo da súa condena elaborado no cárcere, segundo o cal Oubiña, que leva preso desde novembro de 2000, completaría totalmente a súa pena en xullo de 2012, aínda que excedería as tres cuartas partes —límite para poder obter a liberdade condicional— en febreiro de 2008. Por iso é polo que os seus avogados van solicitar de novo a finais de decembro o terceiro grao, aínda que anuncian que volverán recorrer ao Supremo.
Oubiña atribúe o rexeitamento da Audiencia á sentenza do Supremo a que ''nesa Audiencia para min non se imparte xustiza, senón odio, rancor e vinganza''. Ademais critica a figura mediática dalgúns maxistrados. ''O señor [Javier] Gómez Bermúdez, desde o xuízo do 11-M, crese unha estrela e o embigo do mundo. E estrelas na Audiencia Nacional xa houbo algunha que se estrelou e apagou. Ao seu lado Garzón era un santo. E dígoo con todo o coñecemento de causa'', sinala.
Papel do Estado
Oubiña tamén ten previsto iniciar dilixencias contra o Estado e acusalo dun delito contra a saúde pública porque ''o Estado está a cobrar uns impostos do tabaco e do alcol, e ambas as cousas non deixan de ser unha droga''. Ademais sostén que ''para min o narcotraficante máis grande é o propio Estado, porque si pode beneficiarse dos bens que incauta aos narcotraficantes, pero os narcotraficantes non. Explíquenmo...''.
Laureano Oubiña afirma ademais que durante a súa época de maior actividade, nos anos 80, as autoridades ''levárono todo ao seu interese persoal. Cando vivimos a transición da ditadura á democracia, sabían o que se nos viña encima co tema das drogas, e non deron ningún tipo de ensino sobre o seu consumo''. Considera que ''por iso morreu tanta mocidade'' e engade que ''eses mortos habería que cargarllos aos mesmos do GAL, que non moveron nin un dedo nin educaron''.
Ao ser preguntado pola súa actividade delituosa, o narcotraficante di que non se sente en débeda coa sociedade e que ''se trafiquei nalgunha ocasión con haxix é porque nunca se me pasou pola cabeza que chegásemos a estas datas sen que estivese legalizado'' e defende esta sustancia porque ''a diferenza con outras sustancias é que é unha droga branda, e que eu saiba ninguén se morreu por consumilo''. Finalmente detalla que coa súa familia ''tivemos os nosos máis e os nosos menos por dedicarme ao tráfico de haxix, ata que conseguín convencela de que non era unha droga que causase un grave dano á saúde''.
2 comentários:
Alianza Popular (Manuel Fraga Iribarne)
Unión de Centro Democrático (Adolfo Suárez González)
Postar um comentário