Imaxe e artigo tirados de aquí. |
O Goberno, nos seus últimos estertores, quere restaurar o imposto de patrimonio e, con iso, recadar entre 1.000 e 2.500 millóns de euros.
As rendas máis altas, a xente que ten propiedades, o que vén chamándose os ricos, terán que axustarse o cinto.
Máis aló de onde se poña o listón e a que persoas aféctelles o imposto, a Igrexa católica, cun patrimonio incalculábel, non paga nin un euro.
É máis, a Igrexa católica recibe do Estado e as Administracións preto de 6.000 millóns ao ano para financiar a súa actividade.
As autoridades eclesiásticas outorgan, desta cantidade, a maior partida (4.600 millóns de euros) a pagar ao seu profesorado en colexios relixiosos e concertados e manter a actividade que, nun estado laico, ten un nome: proselitismo.
Sexa para gañar o ceo ou para manter o seu poder na terra, chama a atención a falta de solidariedade dos relixiosos de Roma.
Algúns datos: a Igrexa católica é a propietaria do 70% da superficie das provincias de Toledo, Ávila e Burgos, algo máis do 65% do chan de Santiago de Compostela, dona e señora de 120.000 hectáreas de cultivo, propietaria de centos de miles de inmóbeis, entre eles 280 museos, 103 catedrais ou colexiatas e uns 1.000 mosteiros con todo o seu contido de obras de arte, xoias e obxectos de valor. Todo isto sen contar coas últimas apropiacións de inmóbeis en todo o Reino de España realizadas de forma bastante escura.
Sen quitar un chisco de valor á obra social de moitos cristiáns en parroquias ou a través de Cáritas, a coherencia da Igrexa no seu compromiso cos pobres queda absolutamente en dúbida.
Son tempos de crises, para todos, e a Igrexa, na súa prepotencia, boato e absoluta desconexión coa realidade, pasa de longo dela. Mantense á marxe, por encima do ben, do mal e das primas de risco. Á marxe, tamén, da solidariedade, da máis básica. E unha forma de ser solidario, aínda que nos custe ás veces, é pagar impostos. Iso ou lembrar o que fixo en 1836 un ministro apellidado Mendizábal.
Nenhum comentário:
Postar um comentário