25/04/2012

Os 200, 300, 500, … y toda una vida de luita por a independencia en o 23 d’abril

Comunicado do colectivo socialista e soberanista aragonés A Enrestida



Os países que faciemos parti d’a Corona d’Aragón remeremos en 2007 o 300 cabo d’anyo d’a imposición d’os Decretos de Nueva Planta por parti d’o Reino de Castiella, con enchaquia d’a derrota en a baralla d’Almansa. Os decretos implantoron as leis propias de Castiella y suprimirían a organización propia d’Aragón, Valencia, Catalunya y Balears prenendo como ferramienta o dreito de conquista. Dreito que dica alavez no heba estau exerciu ya que o matrimonio d’os Reis Catolicos (Corona d’Aragón y Castiella) nomás suposaba una unión dinastica, no pas una anexión homocheneizadera. Dimpués d’ista baralla en a Guerra de Sucesión, nomás os territorios de Navarra, Vascongadas y Arán conservarían os suyos dreitos historicos y politicos por a fidelidat a la casa Borbonica.

A fita no ye por demás. Bells parlamentarios cataláns d’o Congreso espanyol presentoron a primers de marzo d’estianyo una proposición que será presentada en dito parlamento, seguindo a tot trance por a endrecera d’a derogación d’ixos decretos de Nueva Planta, y en conseqüencia “a restitución d’a situación politica, territorial y churidica derivada d’aquella imposición”.

Tamién entre ista lechislatura bells parlamentarios, ista vegada vascos, se’n encargan de millor u pior traza, de remerar en o mesmo “hemiciclo” que fa 500 anyos os zaguers repuis d’un exercito navarro facioron frent en o castiello d’Amaiur a las tropas espanyolas, antis d’a suya conquista.

Limpio celebrar contino calendatas historicas como istas, nos remeran y les remeramos que no fa tantos anyos (305) un estau de pleno dreito y larga trachectoria historica estió conqueriu dimpués d’una baralla por un monarca, en contra d’o qual s’heban posicionau as institucions politicas y a más gran parti d’a población d’Aragón . Una población que o 23 d’abril y dimpués de 500, 300,… u tot desembolciando-se una lechislatura, no estomaca mica un país imposau, a suya cultura, a suya politica economica, y agora la suya politica laboral.

Manimenos dende os poders publicos y privaus no se fa que celebrar, dende o zaguer 19 de marzo, o 200 cabo d’anyo d’a Constitución Espanyola redactada en Cádiz en 1812, a qual declaró que o Estau yera catolico y no permitiba garra atra relichión, no reconoixó garra dreito a la muller, u proclamó a monarquía constitucional pa que, malas que Ferrando VII tornó d’un comodo exilio, se proclamase atra vegada l’absolutismo. No bi ha un adchetivo millor que “espanyola” ta definir ixa esferra que nomás s’habría de remerar ta aprender d’as errors pasadas.

Fitas, datos, historias… que manipolian deliberadament os ideologos que miran de lechitimar ixe Estau que claman “Espanya”, y nos cuentan una falsa historia de reis y reinas, d’imperios, de convivencia armoniosa, de vencedors magnanimos u de vencius que se feban contentos de estar-ne. Una historia que ixemenan, cara enta dintro, a traviés d’os libros de texto escolars u de avergonyants best sellers, y, cara enta difuera, a traviés d’as suyas 118 embaixadas bilaterals, 11 multilaterals, 300 consulaus, 300 Institutos Cervantes, oficinas de cooperación, esportistas voluntariosos, interpresas… las quals se posarán a o servicio d’a nueva marca “Espanya” que o Ministerio d'Exteriors presentará o proximo 25 d’abril


--
Independenzia y Sozialismo!

Nenhum comentário: