Martiño Noriega
Os movementos sociais e a esquerda política viven de costas, instalados na desconfianza e expostos a mesma viriase do pensamento único (viriase modulada de xeito diferente pero que xera unha semellante distancia coa cidadanía). Por unha banda temos unha esquerda política silenciada cun forte descrédito, cada vez máis minorada, sen mecanismos de autofiscalización dende a lealdade, instalada na chantaxe do debate entre liberdade e seguridade, sometida a un continuo desgaste, autocensurada e politicamente correcta cunha forte obsesión pola homologación. Por outra banda temos uns movementos sociais que, se ben agromaron dun xeito ilusionante, atópanse terriblemente estigmatizados polos poderes económicos, continuamente criminalizados e instalados nun certo autismo.
Ler máis aquí.
Ler máis aquí.
Nenhum comentário:
Postar um comentário