Nos últimos sete anos, 39.581 universitarios de todas as idades foron contratados noutras comunidades españolas, aproximadamente a metade dos que terminaron nese período os seus estudos en Galicia. O dato inclúese no informe Deficiencias estruturais, emigración interregional e fuga de cerebros, escrito polos profesores da facultade de Economía da Universidade da Coruña Federico Martín Palmeiro, Federico Martín Bermúdez e Fernando González Laxe. "Pense o que ocorrería se a Xunta orza 100 millóns de euros para investir no aeroporto do Prat en Barcelona: sería un escándalo. Isto é parecido pero non nos damos conta, formamos a todas estas persoas pero o noso tecido empresarial non ten traballo para elas. É máis que preocupante", reflexiona Martín Bermúdez.
A Madrid chega o 39,2%. Séguenlle Cataluña (o 12,5%), Andalucía (4,7%) e Canarias (4,2%). Son tanto mulleres (51%) como homes, que na maioría dos casos non superan os 29 anos. Catro de cada dez teñen entre 30 e 44 anos e soamente un escaso 6% é maior de 45.
"Parece detectarse un altísimo nivel de subemprego no mercado interior [...] Practicamente abandonan Galicia tras concluír a súa formación", detalla o texto, que foi presentado no 51º Congress of the European Rexional Science Association e seleccionado para a súa exposición nunha sesión especial dese foro. "En Galicia non hai empresas que poidan absorber a oferta de titulados. Temos un tecido que depende da demanda, do sector servizos". O esborralle do consumo, como ocorre agora, fai o resto.
Os datos do informe parten de fontes estatísticas, do Observatorio Ocupacional de Galicia e da Axencia para a Calidade do Sistema Universitario. Non contabiliza ás persoas que se marchan ao estranxeiro nin ás que aproban unha oposición noutras comunidades. "Con elas o dato sería aínda peor", intúe Martín Bermúdez.
O que os autores chaman "terceira emigración" está expulsando recursos humanos ás alancadas, unha tendencia que xera unha cadea de efectos negativos. "As mulleres máis novas que terminan a carreira son as primeiras en irse. Iso agrava o decaímiento demográfico", engaden os autores.
Unha tendencia xeneralizada que detectou a investigación é que, unha vez finalizada a formación, "pouco máis do 42%, no caso máis favorable, accede ao mercado de traballo". "Non cabe dúbida de que as condicións deste fan optar por alternativas máis seguras para, nun futuro, recuperar o custo de oportunidade perdido". Continuar na facultade ou preparar oposicións converteuse nunha prioridade fronte á opción residual do autoemprego. Os que quedan enfróntanse a un panorama desolador. Os investigadores determinaron que boa parte dos que traballan por conta allea encádranse dentro da "economía irregular": nalgúns períodos da década, máis do 21% non estaba dado de alta e o 4% carecía de contrato. O dato sobre os salarios reais medios detectados, de entre 800 e 1.000 euros mensuais (período 2001 ao 2007), completa o círculo vicioso dun desastre apenas analizado que evidencia que o sistema produtivo galego ten enormes déficits.
Nas conclusións, o equipo da UDC alude a un parágrafo doutro informe, do científico José Manuel Sánchez Ron, sobre a contribución dos mozos españois -"frustrados, no paro"- á ciencia doutros países: "Se a esta nova emigración chámaselle globalización, entón ¡maldita globalización!".
A Madrid chega o 39,2%. Séguenlle Cataluña (o 12,5%), Andalucía (4,7%) e Canarias (4,2%). Son tanto mulleres (51%) como homes, que na maioría dos casos non superan os 29 anos. Catro de cada dez teñen entre 30 e 44 anos e soamente un escaso 6% é maior de 45.
"Parece detectarse un altísimo nivel de subemprego no mercado interior [...] Practicamente abandonan Galicia tras concluír a súa formación", detalla o texto, que foi presentado no 51º Congress of the European Rexional Science Association e seleccionado para a súa exposición nunha sesión especial dese foro. "En Galicia non hai empresas que poidan absorber a oferta de titulados. Temos un tecido que depende da demanda, do sector servizos". O esborralle do consumo, como ocorre agora, fai o resto.
Os datos do informe parten de fontes estatísticas, do Observatorio Ocupacional de Galicia e da Axencia para a Calidade do Sistema Universitario. Non contabiliza ás persoas que se marchan ao estranxeiro nin ás que aproban unha oposición noutras comunidades. "Con elas o dato sería aínda peor", intúe Martín Bermúdez.
O que os autores chaman "terceira emigración" está expulsando recursos humanos ás alancadas, unha tendencia que xera unha cadea de efectos negativos. "As mulleres máis novas que terminan a carreira son as primeiras en irse. Iso agrava o decaímiento demográfico", engaden os autores.
Unha tendencia xeneralizada que detectou a investigación é que, unha vez finalizada a formación, "pouco máis do 42%, no caso máis favorable, accede ao mercado de traballo". "Non cabe dúbida de que as condicións deste fan optar por alternativas máis seguras para, nun futuro, recuperar o custo de oportunidade perdido". Continuar na facultade ou preparar oposicións converteuse nunha prioridade fronte á opción residual do autoemprego. Os que quedan enfróntanse a un panorama desolador. Os investigadores determinaron que boa parte dos que traballan por conta allea encádranse dentro da "economía irregular": nalgúns períodos da década, máis do 21% non estaba dado de alta e o 4% carecía de contrato. O dato sobre os salarios reais medios detectados, de entre 800 e 1.000 euros mensuais (período 2001 ao 2007), completa o círculo vicioso dun desastre apenas analizado que evidencia que o sistema produtivo galego ten enormes déficits.
Nas conclusións, o equipo da UDC alude a un parágrafo doutro informe, do científico José Manuel Sánchez Ron, sobre a contribución dos mozos españois -"frustrados, no paro"- á ciencia doutros países: "Se a esta nova emigración chámaselle globalización, entón ¡maldita globalización!".
Nenhum comentário:
Postar um comentário