Juan Torres López. Artigo tirado de Público.es (aquí) e traducido por Revolta Irmandiña. Juan Torres López é catedrático de Economía aplicada da Universidade de Sevilla.
 |
| O tratamento da midia sistémica da II Restauración borbónica sobre a nacionalización de YPF por parte do Goberno de Kirchner é máis do que indicativo de até onde son mercenarios ao soldo do grande capital e os creadores de "bo senso" ultraliberal que favoreza os intereses máis raccionarios. |
A única maneira de entender as razóns que provocan o furor con que o goberno español, os medios de comunicación e tantos tertulianos de toda caste defenden a Repsol non pode ser outra que comprobar a ampla listaxe de ex-autoridades do Estado, incluíndo actuais ministros, que estiveron na súa nómina, os milleiros de páxinas e horas da súa publicidade que financian aos medios e quen sabe que outro tipo de influencias máis inconfensábeis e inconfesadas.
Defender a españolidade de Repsol é algo demasiado forzado e esquecer que os que agora o fan con tanto ímpeto foron, na súa grande maioría, os que promoveron e levaron a cabo a privatización de empresas que entón si que eran efectivamente españolas, non só porque a totalidade ou a inmensa maioría do seu capital era español, o que quizais mesmo sexa o de menos, senón porque a estratexia empresarial que perseguían respondía a intereses nacionais e non globais que apenas se repercuten no progreso de España e no benestar dos seus cidadáns.
Desde que foi privatizada, Repsol ten o seu cerebro e a súa alma postos noutros lugares e intereses e non se pode dicir que fose España no seu conxunto quen se beneficiou da súa actividade empresarial. Utiliza paraísos fiscais para tratar de ter aquí a menor carga fiscal posíbel, destruíu emprego e a ducias de pequenas e medianas empresas española ao sometelas a condicións de pagos draconianas a pesar de que conta con abundantes recursos financeiros e liquidez suficientes.
É por iso unha perversión inaudita que o goberno e ex-políticos na súa nómina saian a defendela e que non dixesen nada cando Repsol actuaba desa maneira lesiva para a economía nacional.
E se a actuación en España de Repsol resultou tan escasamente beneficiosa para os nosos intereses nacionais o seu comportamento no exterior resulta sinxelamente vergoñento e xustifica que os españois -de ben e como Deus manda-, por utilizar a expresión que tanto lle gusta a Mariano Rajoy, condenasen hai tempo os seus desmáns e tropelías, especialmente, por certo, nas terras que nos discursos oficiais tanto encomiamos considerándoas como as nosas irmás. En Ecuador, Bolivia e outras latitudes provocou grandes danos ambientais e sociais e vulnera constantemente os dereitos humanos de pobos enteiros, xerando unha inxente débeda ecolóxica alí onde actúa. Como outras multinacionais, que en realidade non teñen Patria algunha, Repsol promoveu gobernos totalitarios cos que poder chegar a acordos que a exonerasen de pagar impostos e cando outros dignos e con vergoña esixíronllo puxo o berro no ceo e recorrido ao seu españolidade, como agora, para solicitar o apoio de gobernos e medios de comunicación. Onde estaban entón os defensores do libre mercado e a competencia, da xustiza, a liberdade e os dereitos humanos?
En Arxentina, como noutros países, Repsol utiliza as respectivas filiais nacionais, como fan todas as empresas multinacionais, para fixar os chamados "prezos de transferencia" (artificialmente baixos para facer que aparezan perdas alí onde convén e beneficios onde poden conseguir tratamento fiscal e condicións políticas máis favorábeis). E en lugar de orientar a explotación dos recursos nacionais cara ao abastecemento interno que cubra as necesidades da poboación e satisfaga os respectivos intereses nacionais, utilízase como parte dunha estratexia de maximización de beneficios global que, entre outras cousas, pasa por considerar ao petróleo, e ao resto das materias primas, como unha commodity, é dicir, non só un ben orientado á produción e o consumo senón, sobre todo, á súa utilización como activo financeiro para especular con el nos mercados.
Confundir os intereses de Repsol cos de España é un insulto á intelixencia dos españois. Nin é española pola composición do seu capital -maioritariamente en mans de intereses estranxeiros-, nin pola estratexia empresarial que persegue nin, como dixen, porque beneficie principal ou substancialmente ás familias ou empresas españolas. Máis ben todo o contrario.
E a defensa numantina que agora quere facer de Repsol o goberno resulta verdadeiramente patética e vergoñenta cando día a día sométese sen máis aos mercados, aos bancos que provocaron a crise, aos grandes grupos empresariais e ao goberno alemán que impón medidas totalmente lesivas para os intereses españois. Iso si que merecería unha resposta valente e patriota por parte do noso goberno e dos medios de comunicación!
O que está a facer o goberno é patético e débese dicir claramente: non está a defender os intereses de España e dos seus cidadáns, como di, senón dunha grande empresa á que España, o benestar da súa poboación ou a situación das empresas que verdadeiramente están aquí tratando de sacar adiante a actividade e o emprego sen gozar do apoio e os privilexios de Repsol, impórtanlle un nabo no día a día das súas actuacións.
Xa está ben de tanto teatro e de tanta submisión ante os grandes. O que necesitamos en España non son precisamente repsoles que se dediquen a gañar diñeiro a mancheas en Arxentina e outros países a base de mal explotar os seus recursos, de evadir impostos e expatriar beneficios a paraísos fiscais, senón un goberno digno que se plante ante quen de verdade están a levar á ruína á economía española.
Defender a españolidade de Repsol é algo demasiado forzado e esquecer que os que agora o fan con tanto ímpeto foron, na súa grande maioría, os que promoveron e levaron a cabo a privatización de empresas que entón si que eran efectivamente españolas, non só porque a totalidade ou a inmensa maioría do seu capital era español, o que quizais mesmo sexa o de menos, senón porque a estratexia empresarial que perseguían respondía a intereses nacionais e non globais que apenas se repercuten no progreso de España e no benestar dos seus cidadáns.
Desde que foi privatizada, Repsol ten o seu cerebro e a súa alma postos noutros lugares e intereses e non se pode dicir que fose España no seu conxunto quen se beneficiou da súa actividade empresarial. Utiliza paraísos fiscais para tratar de ter aquí a menor carga fiscal posíbel, destruíu emprego e a ducias de pequenas e medianas empresas española ao sometelas a condicións de pagos draconianas a pesar de que conta con abundantes recursos financeiros e liquidez suficientes.
É por iso unha perversión inaudita que o goberno e ex-políticos na súa nómina saian a defendela e que non dixesen nada cando Repsol actuaba desa maneira lesiva para a economía nacional.
E se a actuación en España de Repsol resultou tan escasamente beneficiosa para os nosos intereses nacionais o seu comportamento no exterior resulta sinxelamente vergoñento e xustifica que os españois -de ben e como Deus manda-, por utilizar a expresión que tanto lle gusta a Mariano Rajoy, condenasen hai tempo os seus desmáns e tropelías, especialmente, por certo, nas terras que nos discursos oficiais tanto encomiamos considerándoas como as nosas irmás. En Ecuador, Bolivia e outras latitudes provocou grandes danos ambientais e sociais e vulnera constantemente os dereitos humanos de pobos enteiros, xerando unha inxente débeda ecolóxica alí onde actúa. Como outras multinacionais, que en realidade non teñen Patria algunha, Repsol promoveu gobernos totalitarios cos que poder chegar a acordos que a exonerasen de pagar impostos e cando outros dignos e con vergoña esixíronllo puxo o berro no ceo e recorrido ao seu españolidade, como agora, para solicitar o apoio de gobernos e medios de comunicación. Onde estaban entón os defensores do libre mercado e a competencia, da xustiza, a liberdade e os dereitos humanos?
En Arxentina, como noutros países, Repsol utiliza as respectivas filiais nacionais, como fan todas as empresas multinacionais, para fixar os chamados "prezos de transferencia" (artificialmente baixos para facer que aparezan perdas alí onde convén e beneficios onde poden conseguir tratamento fiscal e condicións políticas máis favorábeis). E en lugar de orientar a explotación dos recursos nacionais cara ao abastecemento interno que cubra as necesidades da poboación e satisfaga os respectivos intereses nacionais, utilízase como parte dunha estratexia de maximización de beneficios global que, entre outras cousas, pasa por considerar ao petróleo, e ao resto das materias primas, como unha commodity, é dicir, non só un ben orientado á produción e o consumo senón, sobre todo, á súa utilización como activo financeiro para especular con el nos mercados.
Confundir os intereses de Repsol cos de España é un insulto á intelixencia dos españois. Nin é española pola composición do seu capital -maioritariamente en mans de intereses estranxeiros-, nin pola estratexia empresarial que persegue nin, como dixen, porque beneficie principal ou substancialmente ás familias ou empresas españolas. Máis ben todo o contrario.
E a defensa numantina que agora quere facer de Repsol o goberno resulta verdadeiramente patética e vergoñenta cando día a día sométese sen máis aos mercados, aos bancos que provocaron a crise, aos grandes grupos empresariais e ao goberno alemán que impón medidas totalmente lesivas para os intereses españois. Iso si que merecería unha resposta valente e patriota por parte do noso goberno e dos medios de comunicación!
O que está a facer o goberno é patético e débese dicir claramente: non está a defender os intereses de España e dos seus cidadáns, como di, senón dunha grande empresa á que España, o benestar da súa poboación ou a situación das empresas que verdadeiramente están aquí tratando de sacar adiante a actividade e o emprego sen gozar do apoio e os privilexios de Repsol, impórtanlle un nabo no día a día das súas actuacións.
Xa está ben de tanto teatro e de tanta submisión ante os grandes. O que necesitamos en España non son precisamente repsoles que se dediquen a gañar diñeiro a mancheas en Arxentina e outros países a base de mal explotar os seus recursos, de evadir impostos e expatriar beneficios a paraísos fiscais, senón un goberno digno que se plante ante quen de verdade están a levar á ruína á economía española.
Nenhum comentário:
Postar um comentário